Beni tanıyanlar anımsayacaktır, şiire meyilliyim. Sunay Akın’dan İbrahim Tenekeci’ye; Akgün Akova’dan Turgut Uyar’a; Nazım Hikmet’ten Cemal Süreyya’ya, Birhan Keskin’den Ahmet Telli’ye, Necip Fazıl’dan Mehmet Akif’e, Atilla İlhan’dan Hulki Aktunç’a, Adnan Yücel’den Yılmaz Erdoğan’a bir çok şair vardır benliğimde. Bugün yeni bir tanesi ile denk geldim. Antoloji.com’un her gün 1 tane olmak üzere gönderdiği şiirlerden biri de bu. Şairimizin betimlemeleri ve yaklaşımları sın derece kayda değerdi. Şairin ismi: Cihan Oğuz. Hemen şiire geçmek niyetindeyim 🙂

 

Sigara Kağıdına Yazılan Şiir

.

Kimsenin kimsesi yok kendinden başka
Böyle diyor ayyaşhaneden ayık çıkan tek adem
Hayatın sırtına saplı ok bile yorgun haliyle hücumda
Masalımız: Sonu ertelenmiş bir sevinç tablosu
Nereye bıraksak iğreti duruyor dağlar
Seni hangi buluta yakıştırsam beğenmiyorsun
Sanki zili çalıp kaçan yaramaz bir çocuk geçiyor içinden
Bütün kapılar sana açılsın düşlüyorsun…

Beni nasıl mıhlayacağını biliyorsun üstelik
Buna dair yüzlerce kanıt bıraktım orta yerde
Parmak izim iri iri gözükür, dedektife zorluk çıkarmam hiç
Ama orada bir sevda hikayesi bulup da ağlarsa karışmam bak

Harcanmış hayatlar geçiyor gözlerimin önünden
Ömür hiç bitmeyecekmiş gibi yitirilen som saatler
Ne zaman seninle buluşsak
Geriye doğru hızla sarılan bir yılan oluyor zaman

Haydi öyleyse itirafsız geçsin bu öykü
Ne mutsuz başlangıç olsun, ne mutlu bir son
Kristali silik teypten yükselen cılız şarkılar kadar uzakta mıyım?

Birbirine çarpmamak için tanrı kiralayan gezegenler kadar mı yakınım
aşka?
Toz bulutu içinde yuvarlanıp kaybolur sana getirdiğim çiçekler
Belki çiçek tozu olup leke yapar kalbine

Banner

Ben seni deli gibi sevdim, işte bir daha söylüyorum
Gözlerini kısarak çektiğin sigaradan çıkan duman kadar sahici
İster gelişimi bir bando ciddiyeti içinde devral ve tempo tut kalbinle
İster bulutlara tutunarak geçen o fiyakalı ömrüm bir adım daha
atmayıversin

Olmazsa birazdan ben de kuvvetli bir son nefes çekerim sigaradan
Bu sözler de buharlaşıp gider içinde uyuklayan öyküye

.

Cihan Oğuz