Eskiden, yeni ayakkabı aldığımda hemen giymek isterdim yağmur çamur dinlemeden. Annem çok kızardı. Ama nereden bilecekti ki içimdeki heyecanı… O benimdi artık. Ya da babamın eve gelirken çikolata alması gibi. Küçük ama kocaman mutluluk… İlk çalışmaya başladığımda sabah erken kalkar gece geç uyurdum.Elime aldığım o ilk maaşın mutluluğu çok fazlaydı. Az parayla çok hayaller kurardım. Bayramlarda neden el öpülür kavramını büyüyünce anladım. Meğer ne kadar kıymetliymiş. Ben bayramda topladığım harçlıklarla kendime bir şeyler alırdım. Eskimesin diye giymezdim. Aşık olurdum ben küçükken. Ama uzaktan değil. Benim elimi tutarak gezdirirdi. Öperdi, saçlarımla oynardı.Küçüklüğümün geri gelememesi ne acı. Hayallerim daha saftı. Mutluluklarım küçük ama kocamandı. İnsanın hayallerinin ve mutluluklarının sönüp gitmesi şimdilerde canini acıtıyor. Küçükken daha güzeldim…
Küçükken hayallerimiz vardı, büyüyünce gerçekleştirmeyi planladığımız..
Küçükken hayallerimiz vardı, içinde zamanın yetmediği ve tüm her şeyin olabilirliğini düşündüğümüz..
Küçükken hayallerimiz vardı, başka dünyada yaşadığımız..
Hayallerimizdeki o güzelliği ve olabilirliğe keşke şimdi de sahip olabilsek!
Keşke küçükken herşey daha güzeldi..
Büyüdük, hayaller çöpe; küçük kalsaydık ya keşke.
Asil ben teşekkur ederim eğer birşeyler hissettirebildiysem size.. Yorumlariniz çok güzel herkes küçüklüğünü hatirlamali…
Hele şu ışıklı ayakkabılar yok mu gözüm gibi bakardım onlara pili bitince öyle üzülmüştüm ki ağladığımı hatırlıyorum 🙂 İnsan eski günleri özlüyor eski günlere gitmek istiyor 🙁 Yazı için teşekkür ederim. Sayende eskiye gittim. 🙂
Yazı için Yase’ye teşekkür etmek lazım 🙂
Büyüdükçe eskiyor insan. Kötü bi’ durum.. Benim küçüklüğüm de pek aydınlık değildi.. Ama arkadaşlıklarımı ve o zamanki saf dostluklarımı aramıyo değilim..
İnsan aramaz mı be Tahsin ah ah…
küçükken hep hayal ederdik, şimdi ise nefret
Ne yazık ki öyle…